Sabahın köründe yangın alarmı gibi çalan kapı zilleri de sessizliğe gömüldü.
Ne bahşiş toplamak için ev ev dolaşan ramazan davulcuları, temizlik işçileri ne de şeker stoklayan çocuklar…
Birden yok oldular…
Onlar mı değişti,
Yoksa adetler mi?
Ne onlar, ne de adetler…
Şartlar değişti.
Ahali zaten kendisi bahşiş toplayacak durumda…
Şeker de yok ki en azından çocukların yüzü gülsün.
Bayramda, öncesinde ve sonrasında…
Yüzler hep asık…
Sıkıntı, çaresizlik, küskünlük ifadesi hakim bakışlara…
Yüzlerden düşen bin parça…
Bir bayram daha geride kaldı…
Buruk bir bayram….
Dostlardan çok dertlerle baş başa olunan bir bayram…
Yine de düşünmek lazım iyi şeyleri…
Bayram gibi bayramları…
Akılda tutmak gerek ‘’belki bir gün’’leri,
Varsın kötü olsun durumlar…
Bir de sen kötü olma…
Buruk da olsa…
Geride de kalsa..
Kutlu olsun de…
İhmal etme…
Umudunu tüketme…
