Rüştü Onur’ :“Bilseydi hatırlayacağını / Ölümünden sonra / Memnun olurdu" demişti Necatigil. O da öyle dememiş miydi, “Sebepsiz gülüşüm caddelerde / !Memnuniyetimden.”. Kitabını bastırdık yeniden, büstünü diktik Devrek Cumhuriyet Alanına adını verdik sokağına. Mutludur şimdi... * Aralık ölümlerinde Necatigil de var: “Boş ver anam babam, boş ver / Al bir parça eğlencelik / Bul bir iskemle kendine / Sat anasını dünyanın / Bak keyfine” dese de, öyle yaşamadı.
Boş veremedi, evlerin, sokakların, çağının, Kapalıçarşı’nın, Eski Toprak’ının, sevgilerin, çevrenin, kenar mahallelerin şiirlerini yazdı. Yaşarken bir tek dileği vardı , o da gerçekleşti ölümünden sonra; oturduğu camgöz sokağa adı verildi. Vişnezade Parkı'nda büstü de var, şair dostlarıyla… * Aralık doğumlu olan Yahya Kemal Beyatlı, son nefesinde şöyle demişti ölüm için: “Ölmek kaderde var yaşayıp köhnemek hazin / Bir çare yok mudur buna/Yarabbelalemin.” * Tarancı ise şöyle diyordu: “Öldük ölümden bir şeyler umarak.” ...A.Nevzad Odyakmaz da, “Ötesi bilinmiyor / tanımı yok ölümün” diyor.Günü, Necatigil'in arada şiiri ile bitiriyorum :"Arada evler evlenmeler, ölümler duruyor / Arada yaz kış bahar, dünya dönüyor / Çocuklar arada nasıl bırakılır elleri / Hastalıklar arada/ Tehlikeli değilse yararlı / Biz unuturuz başka / Ölümler arada hatırlatır/ Dünyanın malını toplasak da / Bu dünyanın sonu vardır / ...”Zorluklar varsa arada/İnsansın/Aranarak yordamlarda bir ara/Yaşarsın /Derken dürülür defter başkasına gelir sıra…/Sen aradan çıkarsın “Böyle bu dünyanın halısı -kilimi “derdi bizim Hebiş teyze onun gibi bir yaştan sonra,insan beklemeye başlıyor ölümü /Ölümü düşünerek yaşanmaz ama unutulmak da olmuyor/ Ölümler hatırlatıyor zaman zaman bizim tarafta(Zonuldak)“Gençler ara sıra ihtiyarlar sıra sıra ölür” denmesi de bundan galiba… (*) Adlarını geçirdiklerimi rahmet ve saygıyla anıyorum
