Eskiden kırsal kesimde ahırdaki hayvanların keneleri elle temizlenir, kenelere bastırılarak öldürülürdü. O dönemler kırım Kongo kanamalı ateşi gibi ölümcül hastalık riskleri farkına varılamayacak derecede düşüktü. Kene kırma olarak tanımlanan bu uygulamalarla insana bulaşacak hastalık olasılığı azdı. Günümüzde ise kenelerle bulaşan birçok hastalığın ortaya çıktığını görüyoruz. Bunların bazıları ise kırım Kongo kanamalı ateşi gibi kolayca bulaşabilen ölümcül hastalıklar. Bu hastalığın etkeni kenenin vücut sıvılarının değmesi ile insana kolayda bulaşabilmekte. Bu nedenle bu gibi yöntemlerle kene temizleme düşünülmemeli bile. Kırım Kongo ve bazı diğer hastalıklardan etkin biçimde koruyan aşılar geliştirilmiş değil. Hastalığa yakalananları etkin biçimde tedavi edecek ilaçlar da bulunmuyor. Em iyisi bölgede yaygın kene türlerinin nasıl temizleneceği konusunda veterinerlerden yardım almak.
Eskiden bir bölgedeki kene türlerinin belirlenmesi ve yaygınlığının belirlenmesi amacıyla çalılık bölgelerde beyaz bir çarşaf dalgalandırılır üzerindeki keneler sayılarak sonuç alınmaya çalışılırdı. Daha sonra kenelerin konakçısını solunumla saldığı karbon dioksitten yararlanarak bulmasından yola çıkılarak içerisine karbon dioksit buzu konularak keneleri çeken kafesler geliştirildi. Günümüzde daha farklı yöntemler de kullanılmakta ve bu yolla yaygın kene türleri ve taşıdıkları hastalık etkenlerinin belirlenmesine çalışılmakta.
Kenelerden korunabilmek için otlak ve çalılık bölgelerde dolaşırken ve çalışırken vücutta çıplak yer bırakmayacak biçimde uzun kollu giyecekler ve giyilmesi, eldiven takılması gerekmekte. Açık alan ilaçlamaları büyük oranda etkisizdir. Kene yoğun bölgelerde piknik vb. etkinlikler için ilaçlama herhangi bir koruyucu garanti sağlamaz. Üstelik canlıkıranlarla ilgili çok daha büyük risklere de neden olabilir. İnsanların kalabalık olarak bulunduğu ortamlarda nedene yönelik bütüncül mücadele gerekir. En iyisi bu bölgelerdeki etkinliklerden vazgeçilmesi, kenelerin konakçıda üremelerine yönelik engelleyici önlemlere ağırlık verilmesidir.
Kene deriye tutunduğunda bir pens ya da cımbızla, deriye giren kısım kopartılmadan tek seferde çıkartmak gerekir. Bu iş deneyim gerektirdiğinden yakında eğitimli bir sağlık personeli varsa bu iş ona bırakılmalıdır. Kene ezilmemeli, üzerine öldürmek amacıyla eter, vb. kimyasallar dökülmemelidir. Bu maddeler kenenin kusmasına ve kusmuğu deriye bulaşmasına yol açabilmektedir. Kusmuğun içinde bol miktarda hastalık etkeni bulunabildiğinden hastalığın bulaşmasını kolaylaştıran bir uygulama durumundadır. Kene çıkartılmış olsa bile sağlık kuruluşuna başvurmalıdır.
