Böyle mi olurdu?
Takvimler 14 Şubat'ı gösterdiğinde…
Sokaklar dolar taşar,
Pastanelerde, kafelerde iğne atılsa yere düşmezdi…
Erkekler daha şık,
Kadınlar daha alımlı…
Ellerinde buket buket çiçekler…
Sevgi kokulu…
Kırmızı, sarı, beyaz, mor…
Rengarenk…
Pandemi onu da çok gördü…
Ama olmadı… Bu kez duvara tosladı…
Sevgi duvarına…
Çiçek kokuları, yayıldı boş caddelere, sokaklara…
Adresine ulaştı yine buketlere sinmiş sevgi mesajları…
''Alo'' sözcüğü bir başka döküldü dudaklardan…
Sevgililerin yüzü güldü…
Çiçekçilerin de…
Somurtan yalnızca pandemi oldu…
Keşke zaman dursa…
14 Şubat'lar hiç bitmese…
Derde tasaya bırakmasa yeniden yerini…
Ama öyle olmuyor işte…
Yaşamın öteki yüzü gösteriyor kendini…
Sıkıntılar, üzüntüler demet demet…
Kimi yeni yeni boy vermiş,
Kimi dal budak saldı, salacak…
Yaşam zor,
Yaşam çekilmez oluyor giderek…
Ne refah vaatleri,
Ne uzay yolculukları…
Yetmiyor, gerçeklerin üstünü örtmeye…
