Bugünün gençleri bilmez…
Haklılar da.
Ne de olsa devir değişti…
Tabii, İnsanların yaşam tarzları, alışkanlıkları da…
Yeni keşifler, yeni buluşlar, teknolojideki akıl almaz gelişmelerin sunduğu hizmetler, eskiye dair ne varsa alıp götürdü…
Çağdaş olanaklar sarıp sarmalarken dört bir yanımızı, pek çok değer de anılarda kaldı.
Minik beyinlerin ürettiği yakan toplar, çelik-çomaklar birer birer silinirken hafızalardan, yaşamlar teknoloji harikası bilgisayarların cazibesine tutsak oldu.
Zaman, eskinin üzerine sünger çekerken, pek çok değeri de beraberinde götürdü geçip giderken…
''Komşu'' kavramı anlamını yitirdi zamanın akışıyla birlikte.
Dostluklar, arkadaşlıklar anlamını yitirdi…
Pandemi denilen illet, yüreklere korku salarken bu gerçeği bir kez daha gözler önüne serdi.
Kim bilir kaç evde konuşuldu şimdiye kadar…
Kaç evde sorulacak daha…
''Siren sesleri çok yakından geliyor. Ambulansa taşınan kim acaba?''
Bilmiyor ki kimin, kimlerin oturduğunu yandaki apartmanda…
Sabah işe giderken asansörde karşılaştığı kişinin üst kat komşusu olduğundan haberi yok ki, yan apartmandakileri bilsin.
Bu pandemi maskeleri duruma çok uygun düştü…
Zaten kimse kimseyi tanımıyordu…
Şimdi tam anlamıyla tanımaz oldu…
Hemen herkes maskeli…
Yüzler tek tip…
Bakışlar da öyle…
Donuk, solgun…
Dönüp duruyor yuvalarında
Bir dost, bir teselli arar gibi…
Bir o kadar da çaresiz…
Yine de karamsar olmamak gerek.
Tünelin ucu aydınlıktır.
Ölümcül virüs def olup gidecektir elbet…
Peki, ya komşular…
Onlar birbirini ne zaman tanıyacak?
