John M. Last, 'Sağlık yaşamın hedefi değil, günlük yaşamın bir kaynağıdır; bu, bedensel yeterlilikler kadar sosyal ve kişisel kaynakları da vurgulayan olumlu bir kavramdır.' der.
Sağlık kalıtsal yapı ile çevrenin etkileşiminin ürünüdür. Çevre ise kalıtsal yapı dışındaki her şeydir.
Yaşam biçimi öğrenilmiş, davranışa dönüşmüş her türlü eylemi kapsar. Bu eylemler sağlığı doğrudan ya da dolaylı olarak etkileyebilirler.
Çevresel tehlikelerden kaçınma, zararlı alışkanlıklardan uzak durma, temel sağlık uygulamalar, sağlam kişi muayeneleri ya da herhangi bir hastalık söz konusu olmaksızın düzenli aralarla sağlık kontrolünden geçme örnek verilebilir.
Değişik ülkelerde ilkokul eğitiminde önem verilen sağlıklı davranışlar şöyle sıralanabilir:
-açıkta satılan yiyecekleri yememe
-her sabah tuvalete çıkma alışkanlığı kazanma
-günde 7-8 saat uyuma
-aşırı alkol içmekten kaçınma
-olaylara olumlu yaklaşma
-sigara içmeme
-hareketli bir yaşam
-düzenli kahvaltı yapma
-düzenli öğünler
-normal vücut ağırlığını yüzde 10'ndan fazla aşmama
-kederli yaşantılarından sonra çabuk toparlanma
Last, konuyu şöyle tamamlar:
'Halk sağlığı, toplumların örgütlediği kolektif ve sosyal eylemle toplumların sağlığı korumaya, geliştirmeye ve yeniden sağlamaya yönelik bir çabalar bütünüdür. Halk sağlığı programları, hizmetleri, kuruluşları hastalıkların önlenmesini ve toplumların sağlık gereksinimlerini bir bütün olarak öne çıkarır. Halk sağlığı etkinlikleri değişen teknoloji ve değerlerle değişir, fakat hedefler aynı kalır:
- toplumda hastalıkların
-zamansız ölümlerin
-hastalığın yol açtığı rahatsızlık ve sakatlığın azaltılması.'
Last, bu açıdan sağlık meslek mensuplarının eğitiminin önemine değinmeden edemez:
'Sağlık bakımının sunumu ile ilişkili tehlikeleri önleme, hekimlerin ve diğer sağlık meslek mensupları eğitiminin, öğrencilerin akıllarının kötü seçilmiş ve yetersiz sindirilmiş görüşlerle doldurulduğu bir süreç olmamasını, mantıklı, ussal ve eleştirel düşünmeyi öğrenecekleri bir dönem olmasını gerektirir'
