Bayram geldi hoş geldi…(mi?)
Eskiden böyle miydi? Çocuktuk. Bayramlıklarımızla uyurduk o gecelerde. Şeker Bayramı’nda mendil almak, el öpmek, bahşiş toplamak âdettendi. Neşeyle dönerdik evlere…
Sofralar kurardık akşama dek. Akşamları hısım akraba, dünür ziyaretleriyle geçerdi. Öksüzler, yetimler de ayrıcalıklı çocuklardı. Onlara daha bir sevgi ve şefkat gösterilirdi, bu da güzel âdetlerimizdendi . Hısım-akrabalık çok önemliydi. Bunun amacı aile birliğini, bağlarını diri tutmaktı. Bayram gecelerinde yaşlılarımızı ziyaret etmek, onların ellerini öpmek , hayır dualarını almak her şeyin başında gelirdi. Ne var ki; çekirdek aile düzenine geçtiğimizde bu âdetler anlamını yitirmişti…
Çocukken, uyku girmezdi gözümüze bayram gecelerinde. Annemiz babamız bayramlıklarımızı verirdi, onlarla yatardık. Şimdiki çocuklara her gün bayram. Her istediklerini hem de kendileri alıyorlar.
Bayramlar, hayır günleridir. Atasözüne bakın” Ne verirsen elinle, o gider seninle” denir. Bayramlar barış günleridir. Ne hikmetse kavgası da çoktur. Bu nedenle ben kavgasız bayramları özlerim hep. Değişen, gelişen ve dönüşen toplumlarda bunları doğal karşılıyoruz ne yazık ki. Oysa pekiştirilen aile bağları, uygar bir toplum olmanın baş şartıdır. Biz toplum olarak bu konuda çok hatalar yaptık. “ Hoş geldin evimize/şiir oldun dilimize” diyerek seslenirdi Zeki Müren: Yok ettik şiir gibi bayramlarımızı…
Şimdi bayramların adı var, tadı yok, tuzu kaldı.Bayram etmek de ettirmek de zor zanaat. Her bayram daha da zorlanacağız bu kafalarla…Sözün kısası/ Bana düştü tasası/ Bayram gelmiş neyime/ Kan damlar yüreğime diyemem/ Ne kadar çoğaldı böyleleri…
Ne güzel âdetlerimiz vardı bizim. Hele de bayramlara özgü olanlar. 9 gün bayramlarıyla yok ettik bunları.Bayramlar, yaşamımızın ayrıcalıklı günleriydi.Oysa şimdilerde bayramdan kaçıyor millet; bayramdan kaçmak moda oldu…
Nerede şimdi o güzel yıllar? İçimden gelen sunu bu / Bayram şekeri sayın bunu/ Nice bayramlara derim/ Unutmayalım eşi, dostu . Herkese benden sevgi,selam, saygı gönüller dolusu.Daha nice bayramlara diyorum…
